ΙΣΤΟΡΙΑ

Δεν χαίρει της εκτίμησης μόνον και μόνον διότι είναι από τις λίγες παλιές ομάδες που κατάφεραν να παραμείνουν στο χώρο, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο που προέκυπτε, αλλά κυρίως για το σεβασμό που έχει δώσει σαν ομάδα και σαν πρόσωπα που την αποτελούν. Και σήμερα ο Σπάρτακος Γουδίου, απολαμβάνει αυτή την «ιδιαίτερη μεταχείριση», για έναν και μόνον λόγο, διότι όλοι όσοι ανέλαβαν το ρόλο της εκπροσώπησης της ομάδος ήταν πρόσωπα που είχαν να προσφέρουν ευγένεια, καλή συμπεριφορά και έβαλαν τα δυνατά τους, ώστε αυτό τον… άχαρο ρόλο του εκπροσώπου να τον μετατρέψουν σε πιο δημιουργικό.

Κι ένας από αυτούς που έπαιξαν και συνεχίζει να παίζει το ρόλο αυτό είναι και ο Χρήστος Πολύδωρος. ΄Ένα πρόσωπο που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία της ομάδος στις αρχές του καλοκαιριού του 1991, όταν η παρέα των συμμαθητών και φίλων στο Γουδή αποφάσισαν να ιδρύσουν μια ομάδα, που πρωτίστως θα ικανοποιούσε το μεγάλο πάθος τους που ήταν το ποδόσφαιρο. Έτσι μαζί με τον Γιάννη Παπαγιαννόπουλο και τον  Βαγγέλη Ξένο, ήταν οι πρώτοι… «παράγοντες» που ιδρύουν τον Σπάρτακο, μια ομάδα που στην πορεία θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο ανεξάρτητο ποδόσφαιρο της χώρας, όπως θα δούμε και στη συνέχεια.

Τα πρώτα παιχνίδια του Σπάρτακου δόθηκαν στο… τσιμεντένιο γήπεδο της Πανεπιστημιούπολης, με αντιπάλους αντίστοιχες ομάδες, αποτελούμενες από φοιτητές. Στη συνέχεια και το 1992, συμμετέχει στο «τουρνουά του Ασημόπουλου», που όμως δεν ικανοποιούσε. Ώσπου με προτροπή του Γιώργου Παπαηλιού και του Κώστα Δαλιούρη, η ομάδα το 1995, δηλώνει συμμετοχή στο πρωτάθλημα της Ένωσης και από τότε μέχρι και σήμερα συμμετέχει ανελλιπώς! Κάποια προβλήματα οικογενειακής φύσεως, δεν επιτρέπουν στον Πολύδωρο να είναι παρών κι έτσι την πρωτοβουλία της εκπροσώπησης αναλαμβάνει ο Γιώργος Παπηλιού με τον Σωτήρη Χασάπη. Ο τελευταίος θα παίξει καθοριστικό ρόλο στα δύσκολα χρόνια του Σπάρτακου γεγονός που επιβεβαιώνει και ο ίδιος ο Πολύδωρος Χ.

Πρέπει να επισημανθεί πως σπουδαίο ρόλο στη διατήρηση της ομάδος και όχι στη διάλυσή της, όταν στην πορεία υπήρξαν κάποια προβλήματα έπαιξε ο Σωτήρης Χασάπης. Έβαλε πλάτη όποτε και όταν χρειάστηκε και μάλιστα σε περιόδους που τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Γι αυτό και όλοι εμείς του χρωστάμε ευγνωμοσύνη για αυτό που μας προσέφερε και κυρίως με την προσωπική του υποστήριξη δεν διαλύθηκε η ομάδα μας.

Ένα από τα βασικότερα στοιχεία που διατήρησαν και διατηρούν ακόμη την ομάδα ζωντανή στον χρόνο είναι η ιστορία της! Όσο κι αν αυτό φαίνεται κάπως παράξενο, αποτελεί μια μεγάλη αλήθεια για όλους μας. Όλα τα παιδιά παλιά και νέα, θέλουμε να συνεχίσουμε αυτό που ξεκίνησε το 1991, με όποιο κόστος και αν σημαίνει. Άλλωστε έχει δημιουργηθεί και μια καλη χημεία μεταξύ όλων μας που μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε πως πολύ δύσκολα θα διαλυθεί αυτή η ωραία παρέα.